Jongere in Geldrop hoopt op veilige toekomst voor familie
In Geldrop woont de 17-jarige Roza, een alleenstaande minderjarige vluchteling uit Syrië. Na een lange en ingrijpende reis is ze vastbesloten om haar toekomst op te bouwen in Nederland, waar ze naar school gaat en haar dromen nastreeft.
Roza vluchtte op 15-jarige leeftijd helemaal alleen uit Syrië en woont nu in een opvanglocatie voor alleenstaande minderjarige vreemdelingen, waar veertig jongens en eenentwintig meisjes verblijven. Ze spreekt vloeiend Nederlands en is vastberaden om dokter te worden, geïnspireerd door haar moeder, die verpleegkundige is. Haar passie voor de gezondheidszorg komt voort uit de ervaring van het helpen van mensen, iets wat ze ook zelf wil doen.
Elke ochtend fietst Roza naar het Jan van Brabant College in Helmond, waar ze deelneemt aan de internationale schakelklas. Hier leert ze niet alleen de taal, maar maakt ze ook vriendschappen met andere jongeren van verschillende achtergronden. Recentelijk heeft ze de kans gekregen om door te stromen naar een hogere klas, wat haar motivatie verder versterkt.
Ondanks haar sterke focus op de toekomst mist Roza haar familie enorm. Haar ouders en broertjes en zusjes zijn nog in Syrië en ondanks de regelmatige videocalls blijft het verlangen naar samenzijn groot. “Mijn droom is dat ik samen met mijn familie op een veilige plek kan wonen,” vertelt ze emotioneel. Haar vader maakt vaak grapjes, wat Roza helpt om de afstand te overbruggen.
De leefomstandigheden in de opvang zijn eenvoudig maar functioneel. De jongens wonen op de bovenverdieping en de meiden op de benedenverdieping. Roza deelt haar kamer met een meisje uit Somalië en ze krijgen de ruimte om zelf maaltijden te bereiden. Dit zorgt voor een mix van culturen en gerechten, wat regelmatig leidt tot gezellige eetmomenten.
De overgang naar volwassenheid komt snel dichterbij; Roza wordt binnenkort 18 jaar. Dit brengt onzekerheden met zich mee, zoals waar ze naartoe zal gaan en welke ondersteuning ze daarna nog krijgt. Op deze leeftijd eindigt automatisch de leerplicht en verliest ze ook de begeleiding van haar jeugdbeschermer Jetske, die een belangrijke rol in haar leven speelt. “Ik ga haar missen. We hebben veel diepgaande gesprekken gehad,” zegt Roza.
In de tijd die ze nog samen hebben, probeert Roza zoveel mogelijk te leren over Nederland en de taal. Ze heeft ook een sterke band opgebouwd met Sonja, een vrijwilliger die haar ondersteunt en met wie ze regelmatig activiteiten onderneemt. Het is tijdens deze momenten dat Roza haar nieuwsgierigheid kan delen en veel leert over de Nederlandse cultuur.
De toekomst blijft ongewis, maar Roza’s doorzettingsvermogen en leergierigheid geven hoop. Ze blijft geloven dat ze, ondanks alle uitdagingen, haar dromen kan waarmaken. Met de steun van haar vrienden en begeleiders is ze vastbesloten om niet alleen haar eigen leven te verbeteren, maar ook dat van haar familie in Syrië.
